Het is een cliché, maar de tijd is echt omgevlogen de afgelopen maanden. In april, tijdens van Corona crisis, maakten wij na de 20-weken echo bekend dat we een derde kindje verwachten. Na twee jongens een kersje op de taart met de komst van een meisje.
Gedurende bijna mijn hele zwangerschap heb ik thuis gewerkt samen met mijn partner en grootendeels ook met twee stuiterende kinderen. De werktijd moesten we gezamelijk opsplitsen zodat we beide konden blijven werken en ook de kinderen konden entertainen. Het was een heftige, intense periode maar ook weer fijn dat we zoveel tijd samen hebben doorgebracht. Dat de school en gastouder weer van start gingen gaf veel verlichting waardoor we wat meer adem konden halen en gelijktijdig konden gaan werken. De laatste weken voor mijn verlof heb ik volledig op kantoor gezeten in verband met vakantieperiode, een nieuwe collega in te werken en mijn eigen te kunnen afronden.
Doordat ik me zo goed voelde deze zwangerschap heb ik tot 36 weken kunnen doorwerken. De laatste dagen voor mijn verlof merkte ik dat ik er aan toe was om lekker niks te moeten. Had voor mezelf een lijstje gemaakt to do dingen die ik kon gaan afwerken. Het mooie weer begon dus het eerste wat ik ben gaan doen is baby kleertjes en toebehoren wassen. Al die schattige roze kleertjes! Nog voordat mn eerste weekend om was had ik dat al afgerond. De weken gingen voorbij. Prachtig weer, niks moeten, genieten met manlief en de kinderen alvorens deze weer aan het werk of naar school moesten. De eerste schooldag was ook gelijk mijn eerste dag dat ik helemaal alleen thuis was. De afgelopen weken heb ik een geboortekrans gemaakt voor op de deur, maathangers voor in de kledingkast en geboortetraktatie voorbereid voor de visite. Ja eigenlijk ben ik helemaal klaar en ben ik vandaag 40 weken zwanger.
Ben ik er al klaar mee? Nou eigenlijk nog niet. Ik voel me nog steeds goed. Natuurlijk begin ik wat vermoeider te raken en daarom doe ik braaf iedere middag een middagdutje. Ook moet ik snachts wel 5 keer eruit om te plassen, maar val daarna weer snel in slaap. Dat de kleine meid er nog niet is vind ik helemaal niet erg. Ze zit gezellig bij me en geniet van deze laatste weken (of dagen?) dat ik haar nog voor mezelf heb. Natuurlijk ben ik nieuwsgierig, heel erg zelfs, maar gezien de zwangerschapsduur van haar broers (41+4 en 40+6) heb ik me vanaf het begin ingesteld op 42 weken. Ze komt wanneer ze komt en we zullen haar dan met open armen ontvangen.