Zaterdag 29 augustus 2020
Voor het eerst sinds deze zwangerschap een slechte nacht gemaakt. Zouden dit nou voorweeen zijn? Ik herken de krampen niet vanuit de zwangerschappen van Florian (2014) of Olivier (2018). Sowieso is deze zwangerschap erg makkelijk verlopen. Nagenoeg geen klachten gehad. Dat was met Olivier wel anders. Daar begonnen de bekkenproblemen met 21 weken, bijna in het ziekenhuis komen te liggen door een flinke griep die 3 weken aanhield en 8 weken na de bevalling toch in het ziekenhuis terrecht gekomen met een restje longontsteking.
Ik begin wat te timen maar er zit niet echt regelmaat in. Even met de auto het dorp in om brood te halen en wat bij de supermarkt blijken al een beste opgave. Met de lunch worden er pannenkoeken gebakken en schuiven mn schoonouders aan. Daarna maar even mn bed in, in de hoop dat het wat afzakt. De verloskundige had ik appje gestuurd of dit voorweeen zouden kunnen zijn en ze besluit aan het einde van de middag even langs te komen. De baarmoedermond blijkt al mooi te zijn verweken, maar van onsluiting is nog geen sprake. Ik neem haar avdies van harte aan om even in bad te gaan en daarna met twee paracetamol op te gaan slapen en mochten ze toch terugkomen met regelmaat; bellen!
Zondag 30 augustus 2020
Om 07:00 uur staat Olivier bij me. Merk dat ik goed heb geslapen en besluit met hem naar beneden te gaan zodat papa kan uitslapen. Niet veel later komt ook Florian naar beneden en zitten we gezellig te ontbijten voor de televisie.
In de loop van ochtend gaat het toch weer rommelen. Ik begin voorzichtig wat te timen maar veel regelmaat zit er niet in ondanks dat ze wel 40-50 seconden aanhouden. Smiddags duik ik weer mn bed in maar kan er niet van slapen. Robin gaat met de jongens even op visite zodat ik rust heb en tussendoor ook nog maar even gekookt. Ook begon ik wat onrustig te worden. De vluchttas voor naar het ziekenhuis maar even opnieuw ingepakt en aangevuld want het kon wel eens zo ver zijn. Om 22:00 uur toch maar mn moeder opgebeld of ze hier heen kon komen zodat zij er zou zijn voor Florian en Olivier. Ik lig nog geen uur in bed dat ik besluit om naar beneden te gaan zodat ik verder niemand wakker maak. De weeen blijven komen maar enig regelmaat is ver te zoeken. 6 minuten, 8 minuten, 3 minuten, 12 minuten, geen uur tussen 3-5 minuten. Op de bank probeer ik wat te relaxen en val zelfs even in slaap want ik mis een uurtje. Overigens in mn app waarmee ik de weeen bijhield heb ik geen gaten, dus blijkbaar drukte ik wel steeds om de weeen te kunnen registreren.
Maandag 31 augustus
Om 05:15 uur krijg ik een appje van Robin hoe het gaat. Ik geef aan dat ik de verloskundige maar ga bellen, ondanks dat er geen regelmaat in komt.
05:30 uur
We vertrekken naar het ziekenhuis en treffen daar onze verloskundige aan. Ze gaat controleren en ik blijk 2 centimeter ontsluiting te hebben en een volledig verweken baarmoedermond. De bevalling is dus inderdaad gestart.
Gezien de ervaring met de twee andere kinderen had ik in mn geboorteplan staan dat ik tijdig een ruggeprik wil. Bij Florian duurde de bevalling 34 uur, waarbij ik bij 26 uur een ruggeprik kreeg. Bij Olivier moest ik me na 24 uur gebroken vliezen melden in het ziekenhuis en heeft het al met al 44 uur geduurd. Die ruggeprik had ik dus echt voor ogen om er dit keer een minder lange bevalling hopelijk te hebben.
06:45 uur
De verloskundige stelt voor om mn vliezen te breken en dat ik daarna ik bad ga voor een uurtje om te zien of er vordering in zit. Zo niet dan gaat plan ruggeprik in werking gezet worden. Robin en zij kletsen wat af over boten terwijl ik goed de weeen op kan vangen met wat muziek op de achtergrond. Ruim een uur later controleert de verloskundige wat dit heeft gedaan en zit dan op 3,5 - bijna 4 centimeter. Plan ruggeprik gaat in werking gezet worden, zoals we dat hadden besproken.
08:00 uur
Plan ruggeprik gaat in werking. De verpleegkundigen gaan me aansluiten op de apparatuur zodat ze me kunnen monitoren. De anesthesist is onderweg naar het ziekenhuis en zal er over een half uurtje zijn. De weeen worden sterker en wil weer gaan staan om de weeen op te vangen in plaats van te liggen.
08:45 uur
Waar blijft die anesthesist nou toch? De verloskundige had mij overgedragen naar de ziekenhuis verloskundige en zij kwam met de melding dat de anesthesist voor een spoedoperatie was opgeroepen. Zodra hij daarmee klaar was, zou hij meteen naar mij komen. Dit was echt een klap in mn gezicht. De weeen bleven werden steeds heftiger en staan, leunend over het bed kon ik ze opvangen maar ik ging dit niet volhouden. Ik wilde mijn ruggeprik.. NU!!
09:45 uur
De verloskundige gaat controleren hoever ik ben want ze ziet dat ik veel pijn heb. Ik blijk 8 centimeter ontsluiting te hebben en toen kreeg ik de reactie die ik helemaal niet wilde horen ‘een ruggeprik gaat niet meer lukken’. Ze besluiten me een pompje met remifentanil te geven om zo door de laatste 2 cm heen te slepen. Dit krachtige, ultrakorte morfine achtig middel zorgt ervoor dat je tussen de weeen door relaxed word zodat die laatste rottige 2 centimeter sneller gaan.
Dat pompje is echt mn redding geworden en wat heeft dat even fantastisch geholpen me door die laatste 2 centimeter door te slepen. Ik viel gewoon in slaap tussen de weeen door waardoor ze me steeds moesten aantikken dat ik wel moest doorademen. Nog geen half uur later was het dan al zo veel want ik kreeg persweeen. Het pompje werd afgekoppeld, ‘nee, dat wil ik niet’ bleef ik maar zeggen.
Iedereen stond klaar en de omsluitingsweeen werden omgezet naar persweeen. Een raar moment want op dat moment gebeurd er even niks en zaten we te wachten op de eerste echte perswee. Dit gevoel heb ik nooit zo gehad met de andere bevallingen omdat die weeen door weeopwekkers waren gemaakt.
10:35 uur
Ik weet niet hoeveel persweeen ik heb gehad maar binnen 7 minuten werd Josephine Frédérique op mijn borst gelegd. Wat een ontlading en onbeschrijfelijk gevoel om haar voor het eerst te zien. De placenta duurde toch wat te lang en kreeg een oxytocine spuit in mn infuus zodat de placenta er uitkwam. Ik werd nagekeken en daarna werden ik, Robin en Josephine alleen gelaten om met zn drietjes te genieten. We hebben bijna 2 uur rustig aan gedaan. Wat gegeten, Josephine aan de borst gelegd, ouders en broers/zussen gebeld om het heugelijke nieuws te vertellen.
Na de controles van Josephine heeft Robin haar aangekleed en kon ik even lekker douchen. Hierna mochten we naar huis! Zo onwerkelijk allemaal.
14:15 uur
We rijden Akkrum binnen en zien dat school net uit is. Florian zit met smart te wachten thuis, samen met opa en oma. Olivier lag nog even op bed en die kwam niet veel later naar beneden om zijn zusje te bewonderen. Ik ga nog even een uurtje naar bed toe, maar slapen kan ik niet. De kraamhulp was er half vier en heeft geholpen met opstarten.
Terugkijkend op deze bevalling had ik nooit gedacht dat het zou lukken zonder ruggeprik gezien de andere twee lange, heftige bevallingen. Deze moesten opgewekt worden en niks lukte, terwijl het nu allemaal uit mijzelf is gekomen. Deze weeen waren totaal anders en beter te handelen dan de weeen met weeopwekkers. Had nooit verwacht dat ik dit kon en wat ben ik hier stiekem trots op!