Het is een cliché, maar wat gaat het toch allemaal snel. Olivier is alweer bijna 9 maanden oud! Ik zie hem iedere dag weer veranderen. De (letterlijk) stappen die hij iedere week neemt is gewoon niet meer leuk.
De rennende baby
Onze oudste Florian was een snelle rakker. Rollen, kruipen en gingen in een razend snel tempo. We vonden dat prachtig en moedigden het dan ook maar aan. Met 11 maanden liep Florian. Nou ja, liep... Hij rende. Het was een rennende baby die ook nog eens niet luisterde. Bij Olivier gaat het ook allemaal snel al moedigen we het nu een stuk minder aan. Het kleine is er dan zo snel af en dat wilde ik deze keer gewoon niet (ook al hou je dat soms gewoon niet tegen).
Zwangerschap Florian
De zwangerschap van Olivier verliep toch totaal anders dan van Florian. Bij Florian was ik erg misselijk en moest ik veel overgeven. Tot wel aan 25 weken toe. Hierdoor was ik veel afgevallen en na de 25 weken begon ik eindelijk wat dikker te worden. Ik weet nog goed dat ik net zwangerschapsverlof had (36 weken). Ik liep met de hond door de buurt en werd toen aangesproken met 'goh wat leuk dat je zwanger bent' en waarbij ik antwoord 'bedankt, maar ik ben al bijna uitgerekend'. De gehele zwangerschap heb ik op hakken kunnen lopen. Paardrijden heb ik tot 30 weken gedaan en ik ben zelfs op wintersport geweest met 34 weken. Ik voelde me goed en had geen last van mijn buik. Ik paste tot aan het eind van mijn zwangerschap wel m'n gewone broeken, maar voor de mooiigheid had ik wel mooie zwangerschapskleding aangeschaft. Hier heb ik, en ook anderen, veel plezier van gehad.
Zwangerschap Olivier
Met een volgende zwangerschap probeer je de symptomen te vergelijken met je vorige zwangerschap. Was ik toen ook zo misselijk? Wanneer ging je wat zien? Misselijk was ik maar tot ongeveer 13 weken. Ik werd nu al sneller dikker dan met Florian gezien ik niet (meer) misselijk was. Het begon allemaal voorspoedig tot aan de 21 weken. Ik kreeg ontzettend last van m'n onderrug/bekken. De pijn herkende ik totaal niet van mijn zwangerschap van Florian. Dat zwangerschap zwaarder is als je reeds een kind(je) hebt rondlopen is vrij logisch. Je kunt niet rustig op de bank gaan liggen met een dartelend jongetje om je heen die ook graag aandacht wil. Ik begon steeds moeilijker te lopen, mijn geliefde hakken moesten de kast in en ik ging de stad in om platte schoenen te kopen. Naast pantoffels en skischoenen heb geen platte schoenen (dit is geen grapje). Trappen op/af, stukken lopen; het kostte me allemaal zoveel kracht. Ik kreeg harde buiken. Dit was een teken dat ik het rustiger aan moest gaan doen. Met 27 weken ben ik minder gaan werken en moest gewoon echt rustiger aan gaan doen. Met 31 weken was ik ziek geworden. Net als velen was ik geveld door de griep. Alleen als ik een griep heb, dan ben ik ook echt heel ziek. Als zwangere mag je amper wat medicijnen innemen en dus zat ik de hele nacht te stomen om maar wat lucht te kunnen krijgen. Ik kreeg ook nog eens een voorhoofd, -bijholte en keelontsteking en daarmee duurde mijn griep wel 3 weken. Het het niet veel gescheeld of ik had opgenomen moeten worden omdat ik niets binnen hield. Zowel aan de bovenkant als onderkant bleef het er maar uitkomen. Zes weken voor mijn uitgerekende datum ben ik met verlof gegaan en kon ik eindelijk wat genieten. De lamlendigheid heeft de eerste weken nog wat geduurd en met zo'n 38 weken voelde ik me best wel goed!
Net als Florian kwam Olivier ook niet op of voor de uitgerekende datum. Met Florian was ik 11 dagen overtijd en met Olivier 6 dagen overtijd. Met Olivier waren mijn vliezen gebroken bij 40+4 weken. Anders had meneertje nog wel langer willen zitten. Beide bevallingen waren dan ook lang en gingen zeker niet van harte. Dit zal in een ander blog besproken worden :-)
9 Maanden uit de buik
Nu is Olivier bijna 9 maanden, wat betekent dat hij al 18 maanden in mijn/ons leven is. Eerst, uiteraard in mijn buik, en daarna in de grote wijde wereld waarbij hij omringt wordt met mensen die van hem houden. Mijn verwachtingen met een tweede kind "erbij" was dat het meer impact op je leven zou hebben dan één kind maar in de realiteit draait de nieuwkomer zo mee in het gezinsleven alsof hij er altijd heeft bij gehoord.
Hij houdt qua tempo zijn grote broer goed bij. Rollen, tijgeren, kruipen, zitten en dan nu staan. Ja hij trekt zichzelf op vanuit de box of tegen de bank aan. Zodra de deur naar de bijkeuken of gang openstaat weer hij niet snel genoeg om er naartoe te kruipen. Klappen, tong uitsteken en eten "uitspetteren" is de nieuwe fase waar hij in zit.
Deze afgelopen 9 maanden heb ik intens mogen beleven met beide jongens en ik ben daar erg dankbaar voor. Bij Florian heb ik veel moeten missen en daar heb ik achteraf toch veel spijt van gehad. Nog een reden geweest om bij Olivier dit anders aan te doen. De beginperiode van Florian zijn schoolcarrière en Olivier zijn "baby baby" periode heb ik van heel dichtbij meegemaakt en van kunnen genieten. Het afgelopen halfjaar heb ik op school geholpen, creatief bezig geweest en met schoolreisje als begeleider mee gegaan. Heb me voor leuke dingen ingezet, onze buurvereniging, activiteitencommissie op school en deze blog kunnen starten. Morgen ga ik met mijn nieuwe uitdaging als commercieel medewerker binnendienst beginnen in (wederom) de food-branche. Van (tijdelijk) fulltime moeder naar werkende, bloggende moeder! Ik heb er zin in!