BABY’S & BARNSTEEN

Net als Olivier draagt Josephine sinds deze week een barnsteen kettinkje. Het gebruik hiervan is in de Baltische staten en Alpenlanden erg normaal echter wordt het hier vaak als “alternatief” gevonden.

Wat is barnsteen nou eigenlijk? Barnsteen, ook wel amber genoemd, is verharde boomhars van naaldbomen en heeft een natuurlijke pijnstiller en ontstekingsremmende eigenschappen. Wanneer het barnsteen opwarmt tot lichaamstemperatuur komen er barnsteenzuren vrij en houdt ontstekingsreacties tegen. Barnsteen komt metname uit de Baltische regio vandaan vanwege zijn hoge niveau aan barnsteenzuur.

Wat is de werking?

Het dragen van een barnsteen sieraad heeft een pijnstillende en ontstekingsremmende werking zoals doorkomende tandjes bij baby’s. Ook vermindert het de speekselproducie, werkt gunstig op je gemoedstoestand en geeft je net dat beetje extra kleur in je leven.

Barnsteen is er in vele kleuren. Van honinggeel, cognac tot ecru en zwart.

Iedere barnsteen wordt individueel dubbel geknoopt. Mocht er eentje splijten/stuk gaan dan blijven de rest van de “stenen” mooi zitten. Hoe lichter de kleur van de hard hoe meer zuur dit bevat. De kettinkjes of armbandjes worden ook vaak gecombineerd met edelstenen. Zo hebben deze ook hun eigen eigenschappen.

💙 Turkoois: ondersteunt de opname van voedingsstoffen.

💜 Amethist: kan ondersteunend werken bij in en doorslapen. Het hoge ijzergehalte heeft een positieve werking op het bloed en bloedsomloop, hierdoor worden huidklachten van binnenuit aangepakt.

💚 Jade: is een reinigende en beschermende steen (met name tegen lichamelijk letsel). Het zorgt voor harmonie en evenwicht en trekt voorspoed, geluk en welvaart aan. De steen bevordert zelfredzaamheid en helpt om negatieve emoties en irritatie los te laten.

💙 Amazoniet: brengt innerlijke rust en kalmte, werkt ontkrampend en heeft een positieve invloed op de stofwisseling.

Ook effectief is in het elimineren van elektromagnetische negativiteit, wat veroorzaakt wordt door verschillende elektronische apparaten (mobiele telefoons, microgolven en etc.).

💚 Lapis Lazuli: kan het leerproces bevorderen, het verlangen naar waarheid en kennis stimuleren. Bovendien wordt het beschouwd als de waarheid steen die kan helpen bij communicatie.

🤍 Labradoriet: maakt rustig en geeft kracht

💛 Amazoniet brengt innerlijke rust en kalmte, werkt ontkrampend en heeft een positieve invloed op de stofwisseling.

💚 Aventurijn: is een fijne rustgever na een drukke dag. Hierdoor zal het heerlijk slapen.

💖 Rozenkwarts zorgt voor rust en veiligheid. Hierdoor zal het heerlijk slapen.

Hoe weet je dat het barnsteen is?

Eenmaal in je handen twijfel je wellicht aan de echtheid. Anders dan de naam doe vermoeden is barnsteen geen steen en voelt daarom ook niet koud aan. Het is licht en warm en voelt aan als plastic. De “steentjes” zijn onregelmatig en er kunnen krasjes op zitten. Baltisch Amber is niet waardevol en ligt voor het oprapen daar op het strand. Grote stukken amber zijn wel waardevol.

Helpt het?

Onze Florian had geen kettinkje om en had veel last van zijn doorgkomende tanden, rode wangen en kwijlde ontzettend. Hij moest altijd zo’n slabbetje om. Onze Olivier kreeg er eentje om toen hij 4 maanden was. Hij had amper last van zijn tanden en heeft nooit gekwijld. Is het toeval? Kan, maar ik geloof er wel in. Onze Josephine heeft er nu ook eentje om. Eentje met barnsteen en rozenkwarts. Mooi roze (lees: meisjesachtig) en als ze hierdoor beter slaapt is dat mooi meegenomen.

Wat zijn jouw ervaringen met barnsteen? Ben erg benieuwd!

Diverse verkooppunten zijn:

Ziloen - https://www.ziloen.nl/merken/a-g/barnsteen/?

De Kleine Lama - https://www.dekleinelama.nl/product-categorie/barnsteen/

Mamanova - https://www.mamanova.nl/nl/barnsteen/

Little Shop Around the Corner - https://www.littleshoparoundthecorner.nl/c-3349365/barnsteen-wat-is-het-en-waarom-gebruik-je-het/

Bevallingsverhaal Josephine

Zaterdag 29 augustus 2020

Voor het eerst sinds deze zwangerschap een slechte nacht gemaakt. Zouden dit nou voorweeen zijn? Ik herken de krampen niet vanuit de zwangerschappen van Florian (2014) of Olivier (2018). Sowieso is deze zwangerschap erg makkelijk verlopen. Nagenoeg geen klachten gehad. Dat was met Olivier wel anders. Daar begonnen de bekkenproblemen met 21 weken, bijna in het ziekenhuis komen te liggen door een flinke griep die 3 weken aanhield en 8 weken na de bevalling toch in het ziekenhuis terrecht gekomen met een restje longontsteking.

Ik begin wat te timen maar er zit niet echt regelmaat in. Even met de auto het dorp in om brood te halen en wat bij de supermarkt blijken al een beste opgave. Met de lunch worden er pannenkoeken gebakken en schuiven mn schoonouders aan. Daarna maar even mn bed in, in de hoop dat het wat afzakt. De verloskundige had ik appje gestuurd of dit voorweeen zouden kunnen zijn en ze besluit aan het einde van de middag even langs te komen. De baarmoedermond blijkt al mooi te zijn verweken, maar van onsluiting is nog geen sprake. Ik neem haar avdies van harte aan om even in bad te gaan en daarna met twee paracetamol op te gaan slapen en mochten ze toch terugkomen met regelmaat; bellen!

Zondag 30 augustus 2020

Om 07:00 uur staat Olivier bij me. Merk dat ik goed heb geslapen en besluit met hem naar beneden te gaan zodat papa kan uitslapen. Niet veel later komt ook Florian naar beneden en zitten we gezellig te ontbijten voor de televisie.

In de loop van ochtend gaat het toch weer rommelen. Ik begin voorzichtig wat te timen maar veel regelmaat zit er niet in ondanks dat ze wel 40-50 seconden aanhouden. Smiddags duik ik weer mn bed in maar kan er niet van slapen. Robin gaat met de jongens even op visite zodat ik rust heb en tussendoor ook nog maar even gekookt. Ook begon ik wat onrustig te worden. De vluchttas voor naar het ziekenhuis maar even opnieuw ingepakt en aangevuld want het kon wel eens zo ver zijn. Om 22:00 uur toch maar mn moeder opgebeld of ze hier heen kon komen zodat zij er zou zijn voor Florian en Olivier. Ik lig nog geen uur in bed dat ik besluit om naar beneden te gaan zodat ik verder niemand wakker maak. De weeen blijven komen maar enig regelmaat is ver te zoeken. 6 minuten, 8 minuten, 3 minuten, 12 minuten, geen uur tussen 3-5 minuten. Op de bank probeer ik wat te relaxen en val zelfs even in slaap want ik mis een uurtje. Overigens in mn app waarmee ik de weeen bijhield heb ik geen gaten, dus blijkbaar drukte ik wel steeds om de weeen te kunnen registreren.

Maandag 31 augustus

Om 05:15 uur krijg ik een appje van Robin hoe het gaat. Ik geef aan dat ik de verloskundige maar ga bellen, ondanks dat er geen regelmaat in komt.

05:30 uur

We vertrekken naar het ziekenhuis en treffen daar onze verloskundige aan. Ze gaat controleren en ik blijk 2 centimeter ontsluiting te hebben en een volledig verweken baarmoedermond. De bevalling is dus inderdaad gestart.

Gezien de ervaring met de twee andere kinderen had ik in mn geboorteplan staan dat ik tijdig een ruggeprik wil. Bij Florian duurde de bevalling 34 uur, waarbij ik bij 26 uur een ruggeprik kreeg. Bij Olivier moest ik me na 24 uur gebroken vliezen melden in het ziekenhuis en heeft het al met al 44 uur geduurd. Die ruggeprik had ik dus echt voor ogen om er dit keer een minder lange bevalling hopelijk te hebben.

06:45 uur

De verloskundige stelt voor om mn vliezen te breken en dat ik daarna ik bad ga voor een uurtje om te zien of er vordering in zit. Zo niet dan gaat plan ruggeprik in werking gezet worden. Robin en zij kletsen wat af over boten terwijl ik goed de weeen op kan vangen met wat muziek op de achtergrond. Ruim een uur later controleert de verloskundige wat dit heeft gedaan en zit dan op 3,5 - bijna 4 centimeter. Plan ruggeprik gaat in werking gezet worden, zoals we dat hadden besproken.

08:00 uur

Plan ruggeprik gaat in werking. De verpleegkundigen gaan me aansluiten op de apparatuur zodat ze me kunnen monitoren. De anesthesist is onderweg naar het ziekenhuis en zal er over een half uurtje zijn. De weeen worden sterker en wil weer gaan staan om de weeen op te vangen in plaats van te liggen.

08:45 uur

Waar blijft die anesthesist nou toch? De verloskundige had mij overgedragen naar de ziekenhuis verloskundige en zij kwam met de melding dat de anesthesist voor een spoedoperatie was opgeroepen. Zodra hij daarmee klaar was, zou hij meteen naar mij komen. Dit was echt een klap in mn gezicht. De weeen bleven werden steeds heftiger en staan, leunend over het bed kon ik ze opvangen maar ik ging dit niet volhouden. Ik wilde mijn ruggeprik.. NU!!

09:45 uur

De verloskundige gaat controleren hoever ik ben want ze ziet dat ik veel pijn heb. Ik blijk 8 centimeter ontsluiting te hebben en toen kreeg ik de reactie die ik helemaal niet wilde horen ‘een ruggeprik gaat niet meer lukken’. Ze besluiten me een pompje met remifentanil te geven om zo door de laatste 2 cm heen te slepen. Dit krachtige, ultrakorte morfine achtig middel zorgt ervoor dat je tussen de weeen door relaxed word zodat die laatste rottige 2 centimeter sneller gaan.

Dat pompje is echt mn redding geworden en wat heeft dat even fantastisch geholpen me door die laatste 2 centimeter door te slepen. Ik viel gewoon in slaap tussen de weeen door waardoor ze me steeds moesten aantikken dat ik wel moest doorademen. Nog geen half uur later was het dan al zo veel want ik kreeg persweeen. Het pompje werd afgekoppeld, ‘nee, dat wil ik niet’ bleef ik maar zeggen.

Iedereen stond klaar en de omsluitingsweeen werden omgezet naar persweeen. Een raar moment want op dat moment gebeurd er even niks en zaten we te wachten op de eerste echte perswee. Dit gevoel heb ik nooit zo gehad met de andere bevallingen omdat die weeen door weeopwekkers waren gemaakt.

10:35 uur

Ik weet niet hoeveel persweeen ik heb gehad maar binnen 7 minuten werd Josephine Frédérique op mijn borst gelegd. Wat een ontlading en onbeschrijfelijk gevoel om haar voor het eerst te zien. De placenta duurde toch wat te lang en kreeg een oxytocine spuit in mn infuus zodat de placenta er uitkwam. Ik werd nagekeken en daarna werden ik, Robin en Josephine alleen gelaten om met zn drietjes te genieten. We hebben bijna 2 uur rustig aan gedaan. Wat gegeten, Josephine aan de borst gelegd, ouders en broers/zussen gebeld om het heugelijke nieuws te vertellen.

Na de controles van Josephine heeft Robin haar aangekleed en kon ik even lekker douchen. Hierna mochten we naar huis! Zo onwerkelijk allemaal.

14:15 uur

We rijden Akkrum binnen en zien dat school net uit is. Florian zit met smart te wachten thuis, samen met opa en oma. Olivier lag nog even op bed en die kwam niet veel later naar beneden om zijn zusje te bewonderen. Ik ga nog even een uurtje naar bed toe, maar slapen kan ik niet. De kraamhulp was er half vier en heeft geholpen met opstarten.

Terugkijkend op deze bevalling had ik nooit gedacht dat het zou lukken zonder ruggeprik gezien de andere twee lange, heftige bevallingen. Deze moesten opgewekt worden en niks lukte, terwijl het nu allemaal uit mijzelf is gekomen. Deze weeen waren totaal anders en beter te handelen dan de weeen met weeopwekkers. Had nooit verwacht dat ik dit kon en wat ben ik hier stiekem trots op!

40 Weken zwanger

Het is een cliché, maar de tijd is echt omgevlogen de afgelopen maanden. In april, tijdens van Corona crisis, maakten wij na de 20-weken echo bekend dat we een derde kindje verwachten. Na twee jongens een kersje op de taart met de komst van een meisje.

Gedurende bijna mijn hele zwangerschap heb ik thuis gewerkt samen met mijn partner en grootendeels ook met twee stuiterende kinderen. De werktijd moesten we gezamelijk opsplitsen zodat we beide konden blijven werken en ook de kinderen konden entertainen. Het was een heftige, intense periode maar ook weer fijn dat we zoveel tijd samen hebben doorgebracht. Dat de school en gastouder weer van start gingen gaf veel verlichting waardoor we wat meer adem konden halen en gelijktijdig konden gaan werken. De laatste weken voor mijn verlof heb ik volledig op kantoor gezeten in verband met vakantieperiode, een nieuwe collega in te werken en mijn eigen te kunnen afronden.

Doordat ik me zo goed voelde deze zwangerschap heb ik tot 36 weken kunnen doorwerken. De laatste dagen voor mijn verlof merkte ik dat ik er aan toe was om lekker niks te moeten. Had voor mezelf een lijstje gemaakt to do dingen die ik kon gaan afwerken. Het mooie weer begon dus het eerste wat ik ben gaan doen is baby kleertjes en toebehoren wassen. Al die schattige roze kleertjes! Nog voordat mn eerste weekend om was had ik dat al afgerond. De weken gingen voorbij. Prachtig weer, niks moeten, genieten met manlief en de kinderen alvorens deze weer aan het werk of naar school moesten. De eerste schooldag was ook gelijk mijn eerste dag dat ik helemaal alleen thuis was. De afgelopen weken heb ik een geboortekrans gemaakt voor op de deur, maathangers voor in de kledingkast en geboortetraktatie voorbereid voor de visite. Ja eigenlijk ben ik helemaal klaar en ben ik vandaag 40 weken zwanger.

Ben ik er al klaar mee? Nou eigenlijk nog niet. Ik voel me nog steeds goed. Natuurlijk begin ik wat vermoeider te raken en daarom doe ik braaf iedere middag een middagdutje. Ook moet ik snachts wel 5 keer eruit om te plassen, maar val daarna weer snel in slaap. Dat de kleine meid er nog niet is vind ik helemaal niet erg. Ze zit gezellig bij me en geniet van deze laatste weken (of dagen?) dat ik haar nog voor mezelf heb. Natuurlijk ben ik nieuwsgierig, heel erg zelfs, maar gezien de zwangerschapsduur van haar broers (41+4 en 40+6) heb ik me vanaf het begin ingesteld op 42 weken. Ze komt wanneer ze komt en we zullen haar dan met open armen ontvangen.